Bukowiecki Ludwik – (1839-1869), przyszedł na świat w Podgaju (sprawozdanie szkolne z 1856 roku mówi, że pochodził z Bugaju). Ukończył gimnazjum w Trzemesznie w wieku 21 lat, po 6 latach nauki, następnie odbył studia medyczne na uniwersytetach w Berlinie i Wrocławiu (ukończył je w 1861 r.). Został doktorem
medycyny, dyplom nostryfikował w Warszawie. W styczniu 1863 r. przystąpił do powstania. Pod
Wąchockiem w obozie Langiewicza prowadził szpital polowy. W potyczce na Świętym
Krzyżu został ranny. Po wycofaniu się
Langiewicza do Galicji, kontynuował walkę w oddziale Dionizego Czachowskiego. Później
organizował szpitale polowe i powstańcze lazarety. Po powstaniu nie był
ścigany, jak twierdził jego syn, wyleczył jakiegoś wysokiego dostojnika
rosyjskiego, który go chronił. Pracował w szpitalach w Iłży i Opatowie. W 1865
roku wziął ślub z Zofią Konarską. Zmarł na dur plamisty 15 grudnia 1869 roku.
Jego syn Stanisław został pierwszym ministrem sprawiedliwości w niepodległej
Polsce.
Karol Adamski
Źródła:
Sziedemnaste sprawozdanie Szkolne Królewskiego Katol Gimnazyum w Trzemesznie za lata 1854-55, Trzemeszno 1855, s.41. http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/publication?id=64035&from=&dirids=1&tab=1&lp=7&QI=
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz