Kazimierz Zimmermann

Kaźmierz Zimmermann -  czwarty z synów Augustyna Zimmermanna. Jak jego starsi bracia uczęszczał do gimnazjum w Trzemesznie. W sprawozdaniu szkolnym za rok 1860 znajduje się informacja, że jako uczeń najstarszej klasy- tzw. prymy wygłosił mowę pożegnalną podczas uroczystości zakończenia roku szkolnego dla maturzystów 1860 r.  Po ukończeniu  gimnazjum ( 1862?), studiował prawo na uniwersytecie wrocławskim. W połowie marca 1863 spotkał się z młodszym bratem Albinem w oddziale pułkownika Mielęckiego, obozującym w lasach Kaźmierskich. Podobnie jak reszta jego rodzeństwa – odznaczał się wesołą i przyjacielską postawą, dzięki czemu stał się duszą całego obozu. Pieśniami patriotycznymi, nauczonymi przez ojca, zagrzewał żołnierzy do walki i krzepił siłę w towarzyszach.
W nocy z 22 na 23 marca polski oddział natknął się na Moskali. Kaźmierz znajdował się przy boku dowódcy Callier’a. Odznaczył się bohaterską postawą narażając własne życie, by uratować rannych towarzyszy. Na polu bitwy poległ dowódca Mielęcki, a Callier został ranny, odział odniósł jednak zwycięstwo. Tego samego dnia, znużeni kilkugodzinną walką pod Olszową, bez amunicji i pożywienia, żołnierze wyruszyli w stronę miasteczka Ślesina. Zaskoczony przez nowe siły moskiewskie, odział rozsypał się i zaczął uciekać. Kaźmierz otrzymał ciężką ranę w nogę. Czterech towarzyszy próbowało go ratować niosąc na płaszczu. Zimmermann wiedział, że nie można go już ocalić. Nie chcąc narażać życia przyjaciół, ubłagał, aby pozostawili go Opatrzności Bożej. Leżącego na ziemi Kaźmierza znaleźli Kozacy. Zimmermann zginął od kilkunastu żelaznych grotów utkwionych w piersi. Mieszkańcy Ślesina odnaleźli obdarte z ubrań ciało Kaźmierza i złożyli je z należytym szacunkiem w grobie.

Warto wspomnieć, że  w stulecie powstania w 1963 roku  w ścianę gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego wmurowano tablicę pamiątkową poświęconą m.in. Kazimierzowi Zimmermannowi oraz innemu z absolwentów naszej Szkoły Nikodemowi Maryańskiemu (będzie o nim mowa w kolejnych postach).
Na tablicy znajduje się następujący napis: Żołnierzom Powstania 1863 roku, studentom Uniwersytetu Wrocławskiego: Ignacemu Goskowi, Zygmuntowi Kucharskiemu, Karolowi Libeltowi, Nikodemowi Maryńskiemu, Celestynowi Milewskiemu, Wacławowi Neustuppemu, Artakserksesowi Pągowskiemu, Lucjanowi Szmytowi, Kazimierzowi Unrungowi, Kazimierzowi Zimmermannowi, którzy nadzieję oswobodzenia pognębionej ojczyzny w czyn zamieniając za Polskę oddali swe życie. W hołdzie społeczeństwo miasta Wrocławia. Styczeń 1963 r.

Izabela Dylawerska

źródła:
Teodor Żychliński, Wspomnienia z roku 1863, Poznań 1888
 http://nowezycie.archidiecezja.wroc.pl/numery/022009/06.html